എന്റെ ഉറങ്ങുന്ന ചിത്രപ്പണികളെ
നീയുണര്ത്തുമ്പോള് ,
കൂട്ടിച്ചേര്ക്കാന് വിസ്മരിക്കപ്പെട്ട പ്രശ്നചിത്രം
പൂര്ത്തിയാക്കുന്ന വിനോദങ്ങളില്
നീയെന്നെ അവശയാക്കുമ്പോള് .,
മാതളച്ചാര് പോലെ സ്വാദില് നിന്ന്
നീ ചിതറിത്തെറിക്കുമ്പോള് ,
പ്രണയത്തില് നാം
വര്ഷകാല മേഘം പോലെ
പെരുകുമ്പോള് ..,
എന്റെ തകര്ന്ന ഭൂമിയെ
പച്ചവയലുകളുടെ നേര്ക്ക്
നീ ചാടിക്കുമ്പോള് ,
വഴിതെറ്റിപ്പോയ യാനപാത്രത്തിന്റെ
കേടു തീര്ത്ത്, അതില്
പ്രണയത്തിന്റെ കാറ്റുപായ
വിടര്ത്തുമ്പോള് ,
ഞാനും നീയും ഒരേ
മുത്തുമണിയില് കറങ്ങുമ്പോള് ,
ലോകം പ്രേമത്തിന്റെ ഭിത്തിയില്
തൂക്കിയിടപ്പെടുമ്പോള് ,
ഇതൊക്കെ നാം ചെയ്യുമ്പോള് -
അപ്പോള് മാത്രം ..
എന്റെ പ്രിയനേ ,
നാം ജീവിക്കുന്നു
പ്രണയത്തിന്റെ സ്തംഭം
നാട്ടുകയും ചെയ്യുന്നു..